โดย “ดาบสองคม”
ในประเทศที่ประชาชนกำลังแบกความทุกข์หนัก จากค่าครองชีพ ความเหลื่อมล้ำ และความไม่มั่นคงทางเศรษฐกิจ รัฐบาลควรเป็นที่พึ่ง เป็นเสาหลัก เป็นเครื่องจักรที่ขับเคลื่อนความหวังของสังคม
แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกลับตรงข้ามอย่างสิ้นเชิง
แทนที่จะเร่งมือฟื้นฟูประเทศ กลับใช้พลังทั้งหมดไปกับ การปรับ ครม. ที่เบื้องหน้าคือ เกมต่อรองระหว่างพรรคร่วม
แต่เบื้องหลังคือสงครามเย็นระหว่าง ทักษิณ ชินวัตร กับ เนวิน ชิดชอบ สองผู้มีบารมีที่ไม่มีตำแหน่งทางราชการ แต่มีอิทธิพลเหนือโครงสร้างการเมืองแทบทั้งหมด
ทั้งคู่ต่างไม่ยอมถอยให้กัน เพราะเดิมพันครั้งนี้คือ อำนาจในอนาคต ไม่ว่าจะในการเลือกตั้งครั้งหน้า หรือการจัดระเบียบการเมืองครั้งใหม่
ประชาชนที่มองดูอยู่ ไม่ได้อินว่าใครจะได้กระทรวงไหน หรือใครจะเหนือใครในการต่อรอง แต่ต้องใช้ชีวิตท่ามกลางความไร้เสถียรภาพ การเมืองติดล็อก เศรษฐกิจไร้ทิศทาง
คนที่แบกรับผลกรรมจากเกมอำนาจนี้ ไม่ใช่พรรคการเมืองใดเลย แต่คือ คนขายของข้างถนน คนขับรถรับจ้าง คนทำงานออฟฟิศที่รายได้ไม่ขึ้น แต่ค่าใช้จ่ายพุ่ง คนชราที่ต้องเลือกว่าจะกินยา หรือกินข้าวให้พออิ่ม
คนเหล่านี้ไม่ต้องการรัฐบาลที่ยิ่งใหญ่ พวกเขาต้องการรัฐบาลที่มีแนวทางชัดเจน ในการรับมือกับปัญหาใหญ่ที่กำลังจะมาถึง
สิ่งที่น่ากลัวกว่ารัฐบาลที่ล้มเหลว คือ รัฐบาลที่ยังยิ้มได้ ขณะประชาชนกำลังล้มทั้งยืน
และสิ่งที่เลวร้ายกว่านักการเมืองโกงกิน คือ นักการเมืองที่เอาความทุกข์ของประชาชน ไปแปลงเป็นแต้มต่อในเกมอำนาจ
เราจึงมีประเทศที่ “ประชาชนทำงานหาเช้ากินค่ำ” แต่นักการเมือง กำลังปูทางเพื่อการเลือกตั้งครั้งหน้า
พวกเขาไม่เคยพลาดจังหวะช่วงชิงอำนาจ
แต่กลับพลาดทุกโอกาสที่ควรจะช่วยชีวิตคนทั้งชาติ
แสดงความเห็น
